Mingelaba!!

Zozo, eindelijk is het dan zover. Na een hele tijd gedoe te hebben gehad met het feit dat internet niet meewerkte heb ik dan nu eindelijk de tijd om mijn verhaal te vertellen. ik ben blij dat ik elke dag mijn verhalen heb opgeschreven, want als ik het nu allemaal spontaan zou gaan schrijven, zou ik de helft vergeten. Er is zoveel gebeurd; Here we go!

16 Maart 14:00
Na een lange reis zijn we eindelijk aangekomen in het Aung Tha Pyay hotel in Yangon. De eeste vlucht (AMS-SIN) duurde 13 uur. Tijdens de vlucht kregen we eerst een lunch die bestond uit kip met groenten en aardappeltjes, een aardappel slade, een mango toetje, wat lekkers te drinken en water in een gek bakje. Ook waren er, zodat we ons niet konden vervelen, schermpjes in de stoelen voor ons waar we keuze hadden uit een oneindig aantal films, series, games etc. en we konden zelfs ons vliegtuig volgen op de wereldkaart! Erg leuk dus! Ik heb allerlei films gekeken en gegamed tegen Marina en Anouk, die naast me zaten. Aan het einde vlogen we een rondje over Singapore in het donker. Alle lampjes waren zo indrukwekkend! Gaaf!
Toen we geland waren moesten we heel snel naar gate F40 om onze vlucht naar Yangon te halen. Deze duurde twee en een half uur, niets dus vergeleken met de vorige vlucht. Tijdens deze vlucht kregen we weer ontbijt, maar afgezien van dat heb ik de hele vlucht lekker liggen ronken; de jetlag wegwerken! De vluchten waren beide prima, hoewel de eerste wel erg lang was. Boven Yangon moesten we wat extra rondjes vliegen, omdat we moesten wachten op andere vliegtuigen die voor ons nog moesten landen.
Toen we aankwamen moesten we heeeeeeeeeel lang in de rij staan voor de immigratie. Toen ik mijn stempel had gekregen gingen we opzoek naar onze bagage en moesten we nog 1 laatste keer door een scan en toen was het zover. Ik ben in MYANMAR!!!

De hittegolf kwam met een klap in mijn gezicht toen ik de eerste stap buiten zette. Dat was in de ochtend en toen was het al 35 graden ofzo! We werden met de hele groep in een bus gepropt. deze was veel te klein. Mijn koffer, die van Marina, Anouk, Tom en nog wat andere mensen pasten er niet meer in. Dus die moesten maar op schoot. Het was ongeveer 45 minuten rijden naar het hotel, maar het was een prachtige rit. Het is hier zo anders dan in ons kikkerlandje! Het is echt een arm land, maar dat zie je absoluut niet aan de mensen. Ze zwaaien allemaal en zetten een prachtige glimlach op hun gezicht als je ze groet met: Mingalaba! Dit is precies was deze mensen zo mooi maakt; het geluk dat ze uitstralen.

Tijdens de rit hebben we ook veel culturele stukjes van Yangon gezien; gouden pagodes, het meest romantische meer van Yangon, oude Britse koloniale gebouwen, maar ook stonden op de straten overal mensen te koken, te eten en te kletsen. Het was zo kleurig en het ziet er fantastisch uit! Ik ben nu op mijn hotel kamer met Anouk, mijn kamergenootje! We gaan lekker even douchen en dan om 4 uur krijgen we een rondleiding door de stad. We gaan naar een aantal pagodes en de stad verkennen! Ik kan niet wachten alles te ontdekken!

16 Maart 22:05
Ik ben nu net terug uit de stad en lig naast Anouk kapot in bed. We hebben namelijk in groepjes lopend een tour door de stad gemaakt. Ik was met Marin in een groepje ingedeeld. De tour was erg mooi, we hebben veel verschillende kanten van Yangon ontdekt. Waar ik het meest van ben geschrokken waren de piepkleine jongetjes en meisjes die je met grote smekende ogen om geld vroegen. Vreselijk om die kinderen zo te zien, maar ook om 'nee' tegen ze te zeggen. Als je 'ja' zegt, dan moedig je ze alleen maar aan om ermee door te gaan. Er zijn overigens veel meer kinderen op straat te vinden, en allemaal zijn ze keihard aan het werk. Of ze nou koken, om geld vragen, dingen verkopen of klussen, de meesten zijn echt heel jong. Erg triest om te zien. Na de wandeling door de stad werden we in een taxi gezet richting de Swedagon Pagoda, het scheen het Mekka van de Buddhisten te zijn. We moesten onze schoenen (net als bij dolle pret) in een vakje leggen en op blote voeten stapten we een lift in om uit te stappen bij een enorme Stupa met allemaal tempels eromheen. Bijna alles was van goud en overal waren mensen aand het bidden. Onze gids vertelde allemaal verhalen over welk gebouw waarvoor wordt gebruikt. Ook vertelde hij dat als je een pagode komt bezoeken, je moet weten op welke dag van de week je bent geboren. Elke dag van de week heeft zijn eigen symbool, die je dan moet aanbidden. De gids rekende voor iedereen uit op welke dag hij/zij was geboren en vertelde welk symbool daarbij hoorde. In mijn geval was het een vrijdag, die staat voor de cavia!
Het buddhisme speelt een hele grote rol in het Myanmarese leven. Monniken lopen in hun rode gewaden op straat en nonnen in het roze. Ze zien er respectvol uit en iedereen respecteert ze ook enorm. Toen we allemaa zere voeten kregen en het idee hadden dat we ongeveer alles gezien hadden zijn we met een grote groep richting china town gegaan om te eten. Ik at suriyaki, vlees met ui. Het was apart, maar prima te eten. Verder wel cola gedronken uit een glas met ijs erin bedacht me vervolgens dat dat niet zo handig was, dus toen heb ik nog maar een cola gedronken; dit keer zonder ijs. Toen we na heel veel getel en een grote stapel Khyat hadden betaald, hebben we ontbijt gekocht in een supermarktje en hebben we de taxi naar het hotel gepakt. Daar zijn we na kort contact met het thuisfront meteen als een blok in slaap gevallen.

18 maart 01:50
Vanochtend werd ik heel vroeg wakker door gezang en geschreeuw op straat. Erg grappig natuurlijk, maar dat hadden ze wel iets uit mogen stellen van mij. We pakten een douche, kleedden ons aan en gingen kijken of Marina al wakker was. Maar die lag nog met een ontploft kapsel en haar wegwerp pyama in bed. We zijn toen naar beneden gelopen om te ontbijten. Het duurde allemaal wat lang, want de medewerkers van het hotel hadden het waarschijnlijk niet volledig onder controle met die grote groep mensen. Die lieve mensjes deden zo hard hun best voor ons en ze waren zo lief! Soms voel ik me bijna schuldig en asociaal als toerist. Zeker als ik met zo'n grote groep ben. Gelukkig kregen sommigen van ons ontbijt en dat hebben we maar even gedeeld. Broodje flubber ei, fruit (watermeloen, banaan en mini mandarijntjes), thee en jus d'orange. Een heerlijk begin van de das dus, maar zeker anders dan in Nederland. Maar dat is natuurlijk waarom ik hier ben.
Toen (ongeveer) iedereen was verzameld, zijn we met de bus vertrokken richting de Myanmar Tourism Federation.Onderweg zagen we onder andere mensen op het spoor lopen. Voor ons even schrikken, maar voor de Myanmarese mensen natuurlijk heel normaal.
Toen we aankwamen bij de tourism federation stonden er allemaal stoelen klaar. We kregen een lecture/presentatie over tourism debelopment in Myanmar. Twee mensen deden hun verhaal en vervolgens was er een Q&A. Sommige studenten wonnen iets, door een vraag goed te beantwoorden. Marina deed een korte bedankt speech en toen stond er nog een klein hapje voor ons klaar. Het smaakte een beetje naar loempia. Ook kregen we wat te drinken. Toen hebben we nog even lekker in de zon gezeten en daarna gingen we weer de bus in. Ik word naar het hotel gebracht en 2 andere groepen gaan verder voor een andere lecture.
In de bus heb ik gekletst met een meisje uit het derde jaar dat hier stage loopt. Ze vertelde allemaal hele bijzondere verhalen over haar leven hier.
Toen we bij het hotel aankwamen hebben we met een groep mensenom 3 uurafgesproken om op pad te gaan in Yangon. Na te hebben gewacht tot half 4 kwam de rest van de groep er eindelijk aan. We pakten de taxi naar het treinstation, stonden een half uur vast in het verkeer (we hadden zoals ik zei veel beter kunnen lopen) en toen kwamen we bij Yangon central station. Het stationnetje was volgepakt met wachtende mensen. Fantastisch om te zien! We pakten de Yangon Circular Train, een trein die een rondje door Yangon reed. Het was erg warm in de trein en we wilden eigenlijk naar het Inya lake, het meest romantische meer in Yangon. We hebben aan allemaal mensen gevraagd waar we uit moesten stappen. De communicatie ging soms lastig, maar dat maakte het extra leuk. Toen we uitstapten, kwamen we in een soort buitenwijkje terecht. Het leek wel een soort jungle. We liepen het stationnetje uit door een achterbuurtje waar zelfgebouwde huisjes stonden en allemaal kinderen aan het spelen waren. Aan de andere kant van het weggetje was een open riool, zoals ze die hier door de hele stad hebben. Het zag er erg vies en armoedig uit. Maar de mensen zijn hier zo blij. Als je ze aankijkt lachen ze met een lach van oor tot oor naar je terug. Prachtig. We namen de taxi naar het Inya lake. Hier hebben we een tijdje gezeten. Er kwamen drie kindjes bij ons vragen om geld. Dat hebben we ze niet gegeven. We gaven ze al het eten dat we hadden en een NHTV fles met schoon drinkwater. De kinderen werden er heel blij van. Ze wilden meteen op de foto, gingen leuk lachen, gekke bekken trekken etc. Heerlijk om die kinderen zo blij te maken. We zijn over de boulevard langs het meer heen en terug gelopen. Daar aan het meer en in het gras zaten allemaal stelletjes, maar bijvoorbeeld ook een stel jongens met een gitaar die heel enthousiast aan het zingen waren. Het was een hele gezellige sfeer. Toen we terug waren gelopen over de boulevard zochten we met z'n allen een plekje om te eten. Toen we eten hadden besteld kwamen we tot de conclusie dat het restaurantje werd gerund door kinderen. Er waren drie oudere vrouwen die in de keuken stonden en de jongetjes aanstuurden. De jongens hadden allemaal een geel shirt met een nummer erop aan. Ik vroeg me af of ze ook een naam hadden, of alleen een nummer. Ik schrok hiervan. De avond viel en we hebben heerlijk met z'n allen gegeten. Ik word al steeds beter met stokjes! We hebben allemaal myanmarese biertjes gedronken en om een uur of half 10 zijn we met de taxi richting het hotel gegaan. Daar heb ik met anouk even gekletst. Toen kwam Anouk erachter dat de rest van de bende buiten aan het drinken was. Ze rende meteen naar beneden. Ik liep naar de kamer van marina, die totaal geen zin had om naar buiten te gaan in haar pyjama. We zijn daarom naar kamer 405 (anouk en ik) gegaan om daar een spelletje te doen en ons eigen bier op te drinken. Onder ons spelletje kwartet heb ik nog even met Hugo geskyped. Erg fijn om hem weer even gezien te hebben! We deden nog een spelletje I have never tot Anouk in slaap viel. Toen zijn Marina en ik ook maar gestopt en gaan slapen

18 maart en 19 maart
Vandaag zijn Anouk en ik optijd opgestaan. De kamer was een bende en we moesten inpakken. We zijn ook vroeg gaan ontbijten, zodat we niet lang hoefde te wachten. Toen we net van tafel wilden lopen zagen we iets heel bijzonders gebeuren. Een monnik kreeg ontbijt van een ober. Toen de ober het hem gaf ging hij op zijn knieën en bad. Het was heel speciaal en heel mooi om te zien. Mensen hier hebben erg veel respect voor elkaar, zeker voor monniken en nonnen. Na het ontbijt zijn we nog even op bed gaan liggen.Om 10:00kwamen we aan bij Pomelo, een design winkeltje met handgemaakte spullen, gemaakt door locals en gehandicapten. Het was echt heel bijzonder. Ik kocht er een armbandje en een olifantje voor Sophie. Daarna hadden we nog twee lectures bij Khiri travel; de tour-operator waarmee wij in Myanmar zijn. Dit was ook erg interessant. De mensen waren erg enthousiast en heel lief. Na de lectures was ik Marina en Anouk kwijt, dus ben ik met wat andere mensen de rivier overgegaan. Tijdens de boottocht kwamen er allemaal kinderen om ons heen zitten. Ze vroegen naar onze naam, leeftijd en ze konden het nog goed onthouden ook! Echt geweldig om deze kinderen te zien en om met ze te kletsen en grapjes te maken. Toen we aankwamen in Jedda Township hebben we de fietstaxi gepakt en zijn we door het stadje gefietst. Dit was een heel ander deel van de stad. Heel veel arme mensen. Ze leefde in kleine, zelfgemaakte huisjes. Best wel heftig. Onze gids vertelde ons vanalles over de plekken waar we langsfietsten. Een straat waar vissers woonden, een pagode, een crematorium; we hebben vanalles gezien. Uiteindelijk hebben we anderhalf uur lang rond gefietst, maar zijn we wel een beetje afgezet. Ikzelf vond het niet erg om een euro meer te betalen, ik vond het het waard, maar sommige mensen deden wel moeilijk. Vervolgens hebben we de boot terug gepakt, hebben we boodschappen gedaan en zijn we naar het hotel gegaan waar ik Marina en Anouk weer tegenkwam. Zij waren naar een marktje gegaan en hebben een versgenaaide longyi gekocht met prachtige kleuren!Om 17:00zaten we in de bus richting een busstation waar we overstapten op de nachtbus. Marina en ik werden overgeplaatst naar de andere bus. Ik zat naast Latisha, een meisje uit Curacao. Ik heb enorm met haar gelachen. Rond een uur of 04:30 kwamen we aan in Bagan. Hier zijn we afgezet bij het hotel en mochten we nog even slapen. Om 08:30 zaten we weer in de busjes om richting 'Old Bagan' te gaan. We hebben hier rondgecrossed en een aantal tempels bezocht. Het was echt prachtig. Na deze rondleiding zijn we bij een lokaal restaurantje gaan eten. We aten allemaal gekke dingen, visjes met kop en al er nog bij aan, hele scherpe sausjes, rijst en noem maar op. Heel erg leuk om dat geprobeerd te hebben! Na het eten zijn we teruggereden naar het hotel. Het is hier te warm om buiten te zijn op het midden van de dag, dus vandaar dat ik nu maar even de tijd nam om mijn verhaal te schrijven.

POEPOE! Lang verhaaal! Tja, al die indrukken mag ik natuurlijk niet vergeten. Om het even kort samen te vatten. Mijn reis in Myanmar is tot nu toe echt FANTASTISCH! Ik raad iedereen aan om dit prachtige land te komen bewonderen. Zeker nu, aangezien de veranderingen erg snel gaan, maar het land is nu nog puur.

Ik ga nu gauw nog even naar buiten, op souvenir jacht. Om 17:00 gaan we weer terug naar old Bagan om de zonsondergang te bekijken. Ik kijk er naaruit!

Dikke kus voor iedereen en jullie horen weer zo snel mogelijk van me!

BYEBYE!